એ કહો....

સ્વતંત્ર શેર..

કટકે કટકે મળી સજા, દુઃખ છે એ વાતનું,
પણ ન એને પડી મજા,દુઃખ છે એ વાતનું.


અને ગઝલ...

આભમાં શું કામ ના ઊડે પહાડો, એ કહો.
કેમ ના ખોદી શક્યા પાણીમાં ખાડો, એ કહો.

જો તમારા હાથને હથિયાર એવું નામ દઉં,
તો સમયના હાથને કેવા મરોડો, એ કહો.

બે હથેળીમાં છુપાવો ચાંદ આખો, એ પછી,
કેવું કોને કેટલું ક્યારે દઝાડો, એ કહો.

શ્વાસ આ તારી હવાના કાયદાની હદમાં લઉ,
કઈ કલમમાં બંધ અમને બેસાડો, એ કહો.

આઈનો અકબંધ હોવાની મને ચિંતા નથી,
કેમ ના જોઈ શક્યો મારી તિરાડો, એ કહો.

આભને ખોવું નથી...

બોલવા જેવું નથી,
શાંત પણ રહેવું નથી.

આ હવાને પૂછ ના,
કેમ કંઈ કહેવું નથી?

છત વગરની વાત છે,
આભને ખોવું નથી.

એક સન્નાટો ફકત?
કંઇ બીજું સહેવું નથી?

ચાલ મન લઈ બેસીએ
કોઈએ એવું નથી.

તાલ હું જોઉં છું....

વાત ના જોઉં બસ ભાવ હું જોઉં છું,
શબ્દ વચ્ચે જગા, ખાસ હું જોઉં છું.

રાતના snow પડે, ને દિવસ છે sunny,
Season કે તારો સ્વભાવ હું જોઉં છું?

આગવા રંગને ઢંગને ઓળખે,
એ પરખદારની રાહ હું જોઉં છું.

હાથ બળશે ખબર છે મને તો ય પણ,
ભંગ ના થાય એ રાસ હું જોઉં છું.

ખોલશે ગૂંચને બંધ પોતે થશે,
સહેજ ત્યાં દૂરથી તાલ હું જોઉં છું.

મુકતક - ગુંજન ગાંધી

જૂની રસમો કે રિવાજો કોઈ રીતે તોડીએ,
પાંખ કે સીડી વડે ઉપર જવાનું છોડીએ.

મિત્રતા જો દોર જેવી બાંધતા ફાવી ગઈ,
તો પતંગો જેમ નાતો આભ સાથે જોડીએ.

જઈશ ક્યાં?

ઓઢેલું ખસી ગયું આભ તો જઈશ ક્યાં?
પહેરેલો મળે નહી ભાર તો જઈશ ક્યાં?

જીતી હતી લટ ભલે આમ સાંજથી પણ,
ઉકલે નહીં આખી જો રાત તો જઈશ ક્યાં?

જાણકારી ફૂલની...

સહેજ અમને જાણકારી ફૂલની આપી ખરી,
એમણે આખી કથા કાંટા વીશે છાપી ખરી.

એક ચકલી એટલે અકળાય છે માણસ ઉપર,
શહેરમાંથી એક માળાની જગા કાપી ખરી!

રાત આખી વીતવાનો ઓગળ્યો અફસોસ કે,
આખરે ગહરાઈ એ લટની અમે માપી ખરી.

ઉપ્પરવાળો પણ ના ઉથલાવી શકે એને કદી,
જીંદગીમાં એક એવી ક્ષણ તમે સ્થાપી ખરી?

લાગણીને લાલ જાજમ જેમ રાખો પાથરી,
તો કદાચ એ આવશે, એવી સમજ વ્યાપી ખરી?

મુકતક - ગુંજન ગાંધી

એકદમ ખખડી ગયેલી સાંજનું તારણ તને હું શું કહું?
હોઠથી લપસી પડેલી વાતનું ભારણ તને હું શું કહું?

ચાલ ધીમી, શ્વાસ ઝડપી, હોઠ સૂકા, ઘર કને પહોંચ્યા પછી,
ને વજન ખાલી બધા ખિસ્સાનું થોડા મણ, તને હું શું કહું?

થોડા સ્વતંત્ર શેર...ગુંજન ગાંધી

સાંકળો, તાળા અને બંધ ભારે બારણા,
વેલકમ મેટ કરે, 'હોવું' શું? - વિચારણા.

******************************************************


સહેજ તો એનીય તૈયારી હતી,
ક્યાં પવનને વાસવી બારી હતી.

******************************************************

સમયના વ્હેણને વાળી અને બચપણ તરફ લઈને જવું છે.
તમારી લાગણીનું ધણ હવે વળગણ તરફ લઈને જવું છે.

******************************************************

એક લઘુ કાવ્ય

અનુસરું કે ઓળંગુ,
કે પછી હું જ બની જઉં, 
બસ એ જ વિચારોમાં
હું ઉભો રહી જાઉં છું,
ત્યાં ને ત્યાં,
રસ્તા ઉપર....


Written on 22 Sep, 2012.

બાળક ફરી બની જો....

હસતા રહી ખુશીમાં,તું દુઃખને રડી જો
ટાઈમ મશીનમાં બેસી, બાળક ફરી બની જો.

પાંખો ખુલે હવે બસ, એ રાહમાં જગત છે,
તું પીંજરે નથી એ બાબત ખરી કરી જો.

એના એ હાવભાવો, ના હાસ્ય પણ જરાયે,
જોઈ મને ચમક એ આંખોમાં થઈ ખરી જો.

શું ખીણમાં જઈ તું શોધે કશું ફરીને,
મળશે નહીં પતન ત્યાં, નીચે હજી પડી જો.

વરસાદમાં પલળતા જે ડાળખી ના શીખી,
પંખીએ એને પકડી ઉંચી કરી જરી જો.



- Written from Sept 2nd to Sept 16, 2012.