તો અને ત્યારે નકામી થાય છે,
જીંદગી તારા વગર જો જાય છે.
એટલે તો પંખીઓ ઊડ્યા નહી,
વૃક્ષનુ મન રાતનું કચવાય છે.
મોજ કરવાની ગમે દરિયા તને,
નાવને તારી જ ચિંતા થાય છે.
તું જરૂરી સૂચનાઓ આપ ના,
કીડીઓ lineમાં office જાય છે.
તું ભલે હથિયાર માફક વાપરે,
આમ એને લાગણી કહેવાય છે.
આપણી અંદર એ બેસી શું કરે?
એમના હીસાબ ક્યાં મંગાય છે?
તું કહે છે એકદમ ખાલી ને ખમ,
તો પછી આ રોજ શું વપરાય છે?
છેક પહોંચીને પછી પાછા વળ્યા,
ટોચ પર તો શ્વાસ બહુ રુંધાય છે.
જીંદગી તારા વગર જો જાય છે.
એટલે તો પંખીઓ ઊડ્યા નહી,
વૃક્ષનુ મન રાતનું કચવાય છે.
મોજ કરવાની ગમે દરિયા તને,
નાવને તારી જ ચિંતા થાય છે.
તું જરૂરી સૂચનાઓ આપ ના,
કીડીઓ lineમાં office જાય છે.
તું ભલે હથિયાર માફક વાપરે,
આમ એને લાગણી કહેવાય છે.
આપણી અંદર એ બેસી શું કરે?
એમના હીસાબ ક્યાં મંગાય છે?
તું કહે છે એકદમ ખાલી ને ખમ,
તો પછી આ રોજ શું વપરાય છે?
છેક પહોંચીને પછી પાછા વળ્યા,
ટોચ પર તો શ્વાસ બહુ રુંધાય છે.
(Was Written on 16 Feb, 2011)
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો