સહેજ અડક્યા જેવું તો કંઈ આપણે મળ્યા,
અને એની મને ન્હોતી જાણ,
અડક્યાની ઘટનાને શ્વાસમાં ભરીને,
એણે પૂજ્યા’તા શ્રદ્ધાના પા’ણ.
મારી એ યાદ એનું ખારું ચોમાસું તોય આપી નીરાશાને આણ,
મારી પ્રતીક્ષાને આંખોમાં ખડકી એણે ખોદી ઉજાગરાની ખાણ.
સહેજ અડક્યા જેવું તો કંઈ આપણે મળ્યા,
અને એની મને ન્હોતી જાણ
આપણી એ વારતા આવડી તને, ને મારા કોરા રહ્યાના એંધાણ,
પાસે આવીને જરા કાનમાં કહ્યું હોત, ‘સમાલ બેલી આપણું વ્હાણ’
સહેજ અડક્યા જેવું તો કંઈ આપણે મળ્યા,
અને એની મને ન્હોતી જાણ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો