ગુજરાતી કવિતાના સમર્થ ગીત કવિ શ્રી અનિલ જોશીનું એક ગીત.
આમ તો દરિયા કિનારે આવેલા શહેરમાં વસે અને દરિયો એમના ગીતોમાં છૂટથી ડોકાય, પણ એમને ક્યારેક નદી પાસે જવાનો પ્રસંગ થાય – તો એમની બળકટ કલમથી જ નીકળે એવું આ નદી-ગીત મળે...માણીએ.
સૈ, મેં તો પાણીમાં ગાંઠ પડી જોઈ.
ડેલી ઉઘાડ, મારું બેડું ઉતાર, કાળ ચોઘડિયે મેં સુધબુધ ખોઈ
સૈ, મેં તો પાણીમાં ગાંઠ પડી જોઈ.
પહેલાં તો એકધારી વહેતી’તી ગંગા ને પાણીનો રજવાડી ઠાઠ!
ઓણસાલ નદીયું નજરાઈ ગઈ એવી કે પાણીમાં પડી મડાગાંઠ
મરચાં ને લીંબુ કોઈ નદીએ જઈ બાંધો
પાણીમાં હોય નહીં બળિયા કે સાંધો
ડાકલા બેસાડીને ભૂવા ધૂણાવો કે પાણીને સીવી ગયું કોઈ
સૈ, મેં તો પાણીમાં ગાંઠ પડી જોઈ.
જાણતલ જોશીડા ઘાટે પધાર્યા ટિપણું ખોલીને વદ્યા વાણી
જળને જન્મોતરીમાં બરફ નડે છે ને બરફને કુંડળીમાં પાણી!
હવે જળની મુસાફરીમાં નડતર બરફ
હવે પાણી પણ કાઢતું નથી એક હરફ
ફળિયામાં સાદડી બેસાડીને પૂછો કે આંખ્યું મે ક્યાં જઈ ધોઈ?
સૈ, મેં તો પાણીમાં ગાંઠ પડી જોઈ.
પાણીમાં ગંથ પડવાની કલ્પના જ કેવી નાવીન્યસભર છે !
જવાબ આપોકાઢી નાખો